સૌથી સુખદ પળ...

રોજના જેવી જ એ સવાર હતી.
મારે ઓફીસે જવાનું હતું. આંગણામાં પડેલું છાપું ઉઠાવી મેં પહેલા અને છેલ્લા પાના પરના અગત્યના સમાચાર પર નજર નાંખી. છેલ્લા પાના પર મારી તસ્વીર જોઈ હું ચોંકી ઉઠ્યો. એ મારા અવસાનના સમાચાર હતા! મને એકદમ આઘાત લાગ્યો. ‘ હા! કાલે રાતે સુતો હતો, ત્યારે છાતીમાં થોડુંક દુખતું હતું ખરું. પણ પછી તો હું ઘસઘસાટ ઉંઘી ગયો હતો ને?‘
હું ઘડીયાળ તરફ નજર કરું છું. ‘અરે! દસ વાગી ગયા છે. મારી ચા ક્યાં છે? અરે! મારે ઓફીસ જવાનું કેટલું મોડું થઈ ગયું છે? મારો બોસ મારી ઉપર ખીજાશે. અરે! બધાં ક્યાં જતા રહ્યાં? મારા આ રુમની બહાર બધા કેમ ભેગા થયા લાગે છે?’
‘અરે.! આટલા બધા લોકો? ચોક્કસ કાંઈક ગરબડ લાગે છે. અરે.! કોઈક રડી રહ્યા છે. બીજા ચૂપચાપ ઉભા છે.’
‘અરે.! આ શું? મારું શરીર તો ફર્શ પર પડેલું છે. અરે! બધા સાંભળો હું તો અહીં છું, એ શરીરમાં નથી.’
‘ક્યાં કોઈ મને સાંભળે જ છે? અલ્યાઓ! હું મુઓ નથી, જુઓ આ રહ્યો.’
મેં બને એટલા જોરથી રાડ પાડી. પણ કોઈએ કશું સાંભળ્યું જ નહીં. કોઈને મારામાં રસ હોય તેમ ન લાગ્યું. બધા નિશ્ચેતન પડેલા મારા શરીર તરફ શોકથી જોઈ રહ્યા હતા. હું ફરી મારા સૂવાના ઓરડામાં ગયો.
મેં મારી જાતને પુછ્યું, ‘ શું હું ખરેખર મરી ગયો છું? અરે ! મારી પત્ની, મારું બાળક, મારાં મા બાપ, મારા મિત્રો – બધાં ક્યાં છે?’
હું બાજુના ઓરડામાં ગયો, બધા ત્યા રડી રહ્યાં હતાં; એકમેકને આશ્વાસન આપી રહ્યાં હતાં. મારી પત્ની સૌથી વધારે આક્રંદ કરી રહી હતી. તેને સૌથી વધારે દુખ થતું હોય તેમ જણાતું હતું. મારા નાનકડા પુત્રને આ શું થઈ રહ્યું છે, તેની કાંઈ સમજણ પડતી હોય તેમ ન લાગ્યું. પણ તેની મા રડી રહી હતી, એટલે તે પણ રડતો હોય તેમ લાગ્યું.
‘અરે ! મારા એ વહાલસોયાને હું બહુ જ પ્રેમ કરું છું, એમ કહ્યા વિના હું શી રીતે વિદાય લઈ શકું? અરે! મારી પત્નીએ મારી કેટલી બધી સંભાળ લીધી છે, તેમ કહ્યા વગર હું શી રીતે મરી શકું ? એક વાર તો એને હું કહી દઉં કે, હું તેને અત્યંત ચાહું છું. અરે! માબાપને એક વાર તો કહી દઉં, કે હું જે કાંઈ પણ હતો તે તેમના કારણે હતો. મારા મિત્રો વિના મેં જીવનમાં ઘણી ભૂલો કરી હોત; એમ એમને કહ્યા વિના, હું કઈ રીતે વિદાય લઉં? એ લોકોને મારી ખરેખર જરૂર હતી, ત્યારે હું તેમના કશા કામમાં આવ્યો નથી; એની દિલગીરી વ્યક્ત કર્યા વિના હું શી રીતે મરી શકું? જોને પેલા ખૂણામાં કોઈક છાનાં આંસુ સારી રહ્યો છે. અરે! એ તો એક જમાનામાં મારો જીગરી દોસ્ત હતો. સાવ નાકકડા મતભેદ અને ગેરસમજૂતીના કારણે અમે બે છૂટા પડ્યા; અને અમારા અહમના કારણે કદી ભેળા જ ન થયા.’
હું તેની પાસે ગયો અને મારો હાથ તેની તરફ લંબાવ્યો. મારે તેને મારી દિલગીરી સમજાવવી હતી. ફરી એના જીગરી બની જવું હતું. ‘મારા દોસ્ત! મને માફ કરી દે.’ :એમ કહેવું હતું.
‘અરેરે! એને મારો હાથ દેખાતો નથી? એ કેવો નિષ્ઠુર છે? હું આટલી સરળતાથી મારું હૈયું ઠાલવી રહ્યો છું; તો પણ એ હજી કેટલો અભિમાની છે? ખરેખર મારે આવા લોકો માટે લાગણીવશ ન થવું જોઈએ. પણ એક સેકન્ડ. કદાચ એને મારો હાથ નહીં દેખાતો હોય? ભૂલ્યો ! મારું શરીર તો બહારના ઓરડામાં પડેલું છે ને?ઓ ભલા ભગવાન! હું તો ખરેખર મરી જ ગયો છું. ‘
હું મારા શબની બાજુમાં બેઠો. મને બરાબરનું રડવું આવી ગયું.
‘અરે! મારા ભલા ભગવાન! મને બસ થોડાક દીવસ જીવતો કરી નાંખ. હું મારી પત્ની, મારાં માબાપ. મારા મિત્રો એ બધાંને એક વખત સમજાવી દઉં કે, કે એ બધાં મને કેટલાં વહાલાં છે? ‘
એટલામાં મારી પત્ની મારી બાજુમાં આવી પહોંચી. એ કેટલી સુંદર દેખાય છે?’
હું બરાડી ઉઠું છું ,’અલી એ! તું ખરેખર સુંદર છે.”
પણ એને ક્યાં મારા શબ્દો સંભળાય છે?
’મેં કદી એને એવા શબ્દો પ્રેમથી કહ્યા હતા ખરા? ‘
હું મોટી ચીસ પાડી દઉં છું,” અરે ભગવાન! મહેરબાની કરીને મને થોડોક સમય જીવતો કરી દે!‘
હું રડી પડું છું.
‘મને એક જ છેલ્લી તક આપી દે મારા વહાલા! હું મારા વહાલસોયા બાળકને ભેટી લઉં. મારી માને છેવટનું એક સ્મિત આપી દઉં. મારા બાપને મારા માટે ગૌરવ થાય એવા બે શબ્દ એમને કહી દઉં. મારા બધા મિત્રોને મેં જે કાંઈ નથી આપ્યું, એ માટે એમની માફી માંગી લઉં. મારા જીવનમાં હજી રહેવા માટે એમનો આભાર માની લઉં.’
અને મેં ઉંચે જોયું અને હું ચોધાર આંસુએ રડી પડ્યો. મેં ફરી એક પોક મૂકી. ‘અરે! પ્રભુ, મને છેલ્લી એક તક આપી દે,મારા વહાલા!’
……………..
અને મારી પત્નીએ મને હળવેથી જગાડ્યો અને વહાલથી કહ્યું ,” તમે ઉંઘમાં આમ કેમ રડી રહ્યા છો? તમને કંઈ થાય છે? તમને ખરાબ સપનું આવ્યું લાગે છે.”
‘અરે ! હું જીવું છું. મારી પત્ની મને સાંભળી શકે છે.'
મારા જીવનની આ સૌથી સુખદ પળ હતી.
કાલે જ મરણ આવવાનું હોય એમ આજે જીવીએ તો...!?

('ઈન્ટરનેટ પરથી')

કમ્પ્યુટરની જાતિ

એક સ્પેનીશ શિક્ષક તેના વર્ગમાં વિદ્યાર્થીઓને સમજાવી રહી હતી કે અંગ્રેજી ભાષા કરતા વિપરીત રીતે સ્પેનીશ ભાષામાં સંજ્ઞા(Noun)ની પણ નર કે નારી જાતિ હોય છે.
દા.ત. 'હાઉસ' (ઘર) નારીજાતિ ધરાવે છે : 'લા કાસા'
પણ 'પેન્સિલ' નર જાતિનો શબ્દ છે:'એલ લેપિઝ'.
એક વિદ્યાર્થી એ પૂછ્યું : કમ્પ્યુટરની જાતિ કઈ? જવાબ આપવાને બદલે શિક્ષકે વર્ગને છોકરાઓ અને છોકરીઓ એમ બે જૂથમાં વિભાજીત કરી નાંખ્યો અને છોકરીઓના જૂથને કમ્પ્યુટર નરજાતિનું ગણીએ તો તે માટેના ચાર સ્પષ્ટ કારણો અને છોકરાઓના જૂથને કમ્પ્યુટરને નારી જાતિનું ગણવાના ચાર સ્પષ્ટ કારણો લખવા જણાવ્યું.

છોકરાઓના જૂથે કમ્પ્યુટરને નારીજાતિનું ('લા કમ્પ્યુટાડોરા') ગણવા માટેના ચાર સબળ કારણો આપ્યા:
૧ તેમના રચયિતા સિવાય તેમની આંતરિક સંરચના કે તેમનું ઇન્ટરનલ લોજીક કોઈ સમજી શક્તું નથી!
૨ એક કમ્પ્યુટર બીજા કમ્પ્યુટર સાથે વાતચીત કરવા જે નેટીવ લેંગ્વેજ (ભાષા)નો ઉપયોગ કરે છે તે બીજુ કોઈ સમજી શકતુ નથી!
૩ નાના માં નાની ભૂલો પણ તેની લોંગ ટર્મ મેમરીમાં 'પોસિબલ લેટર રીટ્રીવલ' માટે (ભવિષ્યમાં ફરી પાછી જોઈ કે મેળવી શકાય એ માટે) સ્ટોર થઈ જાય છે!
૪ એક વાર તમે એક (કમ્પ્યુટર) સાથે પનારો પાડ્યો પછી તમારો અડધો પગાર તેની એક્સેસરીઝ ખરીદવામાં ચાલ્યો જાય છે!

હવે આવ્યો છોકરીઓના જૂથનો વારો.તેમણે કમ્પ્યુટરને શા માટે નરજાતિનું ('એલ કમ્પ્યુટાડોર') ગણવું જોઇએ એ માટેના ચાર મજબૂત કારણો આપ્યા:
૧ તેમની સાથે કંઈ પણ કરવું હોય તો પહેલા તેમને 'ટર્ન ઓન' કરવા પડે છે!
૨ તેમની પાસે ડેટા કે માહિતીનો ભંડાર હોવા છતા તેઓ પોતાની મેળે કંઈ કરી શક્તા નથી!
૩ તેઓ તમારા પ્રોબ્લેમ્સ દૂર કરવાનું મુખ્ય કામ બજાવવાની જગાએ મોટે ભાગે પોતે એક પ્રોબ્લેમ બની રહેતા હોય છે!
૪ જેવું તમે એક મોડેલ ખરીદી લો કે ટૂંક સમયમાં જ તમને પસ્તાવો થાય કે થોડી વધુ રાહ જોઈ હોત તો છે એના કરતા વધુ સારું મોડેલ મળી શક્યુ હોત!

તમે જ કહો કોણ જીતી ગયું હશે???